Brownsberg

Hallo lieve leeskeesjes,

Dan nu eindelijk het verslag over het vorige weekend. Op vrijdag 8 oktober zijn we vertrokken naar Brownsberg. Zoals altijd verwachten we een rustige reis van een paar uurtjes, maar elke keer blijkt het weer anders te gaan. Deze keer kwam er met hoge snelheid een blauwe truck recht op onze bus afrijden. Omdat wij volgens surinaamse begrippen op de goede weghelft reden (aan de linkerkant) en die andere volgens hollandse begrippen ook aan de goede kant van de weg reed, besloot onze buschauffeur zich deze keer maar aan te passen. Op het laatste moment ging hij naar rechts, net toen die truck zich ook bewust werd van de surinaamse verkeersregels. Het gevolg was dat wij snel weer naar onze eigen weghelft reden en de truck verloor de macht over het stuur. De truck zagen we verdwijnen in de berm/afgrond. Tja en toen was er paniek in de bus, wij wouden allemaal stoppen om te kijken of we die man nog konden helpen. Maar onze chef reed door, omdat het een heel gevaarlijke weg is. Als je stopt is er een grote kans dat je overvallen wordt. Toen iswar (neefje van prem) dat tegen ons zei zag je ook echt dat hij bang was dat we zouden stoppen. Eerst ben je natuurlijk kwaad op die chef, wat kan jou je spulletjes schelen, je wilt die man helpen. Later denk je wel ander land ander manier van doen. Wat weet je nou van het gevaar af hier in Suriname dus kun je maar het beste luisteren naar de mensen die het wel weten.
Eenmaal aangekomen in Brownsberg kwam de stemming er later op de avond toch wel weer in. Op Brownsberg was het uitzicht echt ongelooflijk mooi. Ook was het hier wat frisser dan in de stad. Lekkere gezonde lucht, boven op de berg met een uitzicht wat je onmogelijk na kunt vertellen, wat wil je nog meer. Er was ook een cafeetje waar we met z’n allen gingen dansen, kaarten en drinken. Met een slok op maak je echt alle hangmatblunders in 1 nacht mee. Lachen hoe sommigen in hun hangmat probeerde te komen.
Zaterdagmorgen hebben we gewandeld door het oerwoud op zoek naar de koemboeval. Wij zijn met z’n drieen gaan wandelen in de hoop dat we nog spectaculaire bewoners van het bos zouden tegenkomen. Er komen namelijk slangen, poema’s, spinnen, apen, salamanders en ga zo maar door, voor in allerlei soorten en maten. Spinnen heb ik helaas nog niet gezien, zo kom ik toch nooit van die angst af. Maar goed, we hebben wel aapjes gezien en heel veel salamanders. Onder het lopen hoor je boven in de bomen dat er apen met elkaar praten en dat ze noten stuk slaan op de boom. Helaas zijn die bomen zo ontzettend hoog dat je ze heel moeilijk kan zien zitten.
Zaterdagmiddag zijn we vervolgens naar Brokopondo Beach vertrokken. Daar aangekomen zagen we allemaal rieten huisjes waar we onze hangmat konden ophangen en we konden zwemmen. Heerlijk afkoelen in de rivier. S’avonds was er natuurlijk weer een groot feest. Even een correctie op het verhaal van Geeuwke, er waren inderdaad mensen die even lekker wouden pootje baden in het water, alleen namen sommige mensen (lees Geeuwke) andere mensen (lees marieke) mee die totaal niet op het pootje baden waren voorbereid. Zo houden slippers er absoluut niet van om te blijven drijven in
het water. Sterker nog het zijn fanatieke duikers die zich lekker aan de bodem vastklampen om te genieten van het onderwaterleven. Bye bye slipper. Vandaar die foto.
Zondag zijn we nog even naar Brokopondo stuwmeer geweest en vervolgens weer op huis aan. Eenmaal thuis aangekomen zagen we eruit als een stelletje bassies, rood haar, rode wenkbrauwen en een rode neus. Dat kwam door de rode bauxietwegen waar we zo’n drie uur met raampjes open over heen crossten.
Nou doen we natuurlijk niet alleen in het weekend leuke dingen. De weken zelf vliegen hier ook voorbij. Zo gaan we maandagsavond zwemmen, dinsdagavond naar salsales, woensdag (zelf in te vullen) en donderdags weer naar salsales. Ja, ja dames en heren u leest het goed ik zit op salsa les met Geeuwke. Dat gaat super goed zolang ik maar niet met geeuwke dans. Er moet namelijk 1 iemand de dans leiden en laten we nou net allebei een beetje eigenwijs zijn. Tja dan gaat dat dansen moeilijk he. Onze leraar heeft ons dan ook maar uit elkaar gehaald.
Afgelopen woensdag hebben we trouwens nog met z’n allen naar voetbal zitten kijken bij ‘ het vat’. Zo missen we hier niks van onze uitblinkende voetbalkwaliteit.
Ik moet er helaas weer mee stoppen, want mijn schatje kan niet wachten om zijn moeder even te bellen. Dus groetjes allemaal en tot de volgende keer.